Даўно завялі анэмоны...
Чужая прыйдзе – ў сьвет пакліча.
У Рафаэлявай Мадоны
Зазьзяюць вочы таямніча.
А я зірну і усьміхнуся,
I позірк мой спляту зь дзявочым,
I мы ў сьпякоце і спакусе
Напэўна шмат чаго захочам...
I разам радасьць, боль і мукі,
I ўсё, што ёсьць на белым сьвеце,
Адзіным рухам схопяць рукі
Ў гарачым поціску, прывеце.
|
|
